De geschiedenis van ‘Nieuw Wildenburg’ gaat terug tot voor de Tweede Wereldoorlog.
J.C.W. van Bavel, Bovenhaarweg 10, heeft vergunning voor exploitatie van 25 kamphuisjes, elk voor één gezin of groepje gasten van één sexe en max. zes personen.
De houten huisjes van toen, gelegen in een kale omgeving, werden in 1958 vervangen door 26 witte huisjes van steen met rieten daken. Zij dienden een aantal jaren als huisvesting voor repatrianten uit Nederlands-Indië. Daarna werden zij als vakantiewoningen verkocht. Vandaag de dag is er nog een enkel huisje in de originele staat. De meesten zijn uitgebouwd of vervangen – allemaal in dezelfde stijl – gelegen op riante percelen, nu omringd door bos. (de Kaap 5 oktober 2018)
A3028_0009
A3028_0008
A3028_0007
A3028_0006
A3042_0001
De cantine en de oorspronkelijke houten huisjes
A3028_0012 en 0003 Rechter kaart is in 1950 verzonden
A3028_0005 en 0013 Rechter kaart is in 1953 verzonden
A3028_0010
In 1958 worden de houten huisjes voor deze rietgedekte stenen huisjes vervangen.
A3028_0004 Stenen huisje met repatrianten familie.
Teruggaan naar het vaderland, daar is een term voor: repatriëring. De Nederlandse overheid repatrieerde van 1945 tot ver in de jaren zestig mensen uit Nederlands Indië en later Indonesië. De ironie wil dat veel van de ongeveer 300.000 Indische Nederlanders nog nooit in hun ‘vaderland’ Holland waren geweest.
Ruim 1500 van hen werden in Leersum en omstreken opgevangen, vooral in pensions zoals Nieuw Wildenburg. Sommigen verbleven daar enkele maanden, anderen enkele jaren. (RTV Utrecht 7 november 2019)
A3028_0015 en 0011 Linker kaart is in 1958 verzonden en linker in 1959
A3028_0001 en 0014 Rechter kaart is in 1958 verzonden